Makarios III

Makary

Μακάριος

Michail Muskos Μιχαήλ Μούσκος
Arcybiskup Nowej Justyniany i całego Cypru
Kraj działania	Cypr
Data i miejsce urodzenia	13 sierpnia 1913 Pano Panaja
Data i miejsce śmierci	3 sierpnia 1977 Nikozja
Miejsce pochówku	Klasztor Kykkos
Arcybiskup Nowej Justyniany i całego Cypru
Okres sprawowania	1950–1977
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Cypryjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	7 sierpnia 1938
Diakonat	1938
Prezbiterat	1946
Chirotonia biskupia	8 kwietnia 1948
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Makarios III

Data i miejsce urodzenia	13 sierpnia 1913 Panaja
Data śmierci	3 sierpnia 1977
Prezydent Republiki Cypru
Okres	od 16 sierpnia 1960 do 15 lipca 1974
Następca	Nikos Sampson
Prezydent Republiki Cypru
Okres	od 23 lipca 1974 do 3 sierpnia 1977
Poprzednik	p.o. Glafkos Kliridis
Następca	Spiros Kiprianu
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Makarios III, pol. Makary III (ur. 13 sierpnia 1913 w Pano Panaja, zm. 3 sierpnia 1977 w Nikozji) – zwierzchnik Cypryjskiego Kościoła Prawosławnego w latach 1960–1977, pierwszy prezydent Republiki Cypru.

W wieku trzynastu lat wstąpił do klasztoru Kykkos. Ukończył studia teologiczne na uniwersytecie w Atenach. W 1946 wyświęcony na kapłana, dwa lata później mianowany metropolitą Kition, w 1950 objął urząd arcybiskupa Nowej Justyniany i całego Cypru. Odegrał znaczącą rolę w ruchu na rzecz niepodległości Cypru. Po jej proklamowaniu został pierwszym prezydentem państwa.

W okresie sprawowania przezeń urzędu prezydenta Cypr dołączył do Ruchu Państw Niezaangażowanych, lawirując politycznie między blokami wschodnim i zachodnim. Równocześnie czynił starania na rzecz realizacji idei enosis – unii grecko-cypryjskiej – bez ustępstw terytorialnych na rzecz Turcji. Z polityki tej wycofał się po dojściu do władzy w Grecji junty czarnych pułkowników.

W lipcu 1974, po zamachu stanu przeprowadzonym na Cyprze przez grupę oficerów działających na polecenie czarnych pułkowników, udał się do Wielkiej Brytanii. Na Cypr powrócił w grudniu tego samego roku. Do końca życia działał na rzecz likwidacji skutków inwazji tureckiej na Cypr dokonanej w lipcu 1974 po zamachu stanu.