Enver Hoxha

Enver Hoxha
Data i miejsce urodzenia	16 października 1908 ; Gjirokastёr, Imperium Osmańskie
Data i miejsce śmierci	11 kwietnia 1985 ; Tirana, Albania
	I sekretarz Albańskiej Partii Pracy
Okres	od 8 listopada 1944; do 11 kwietnia 1985
Małżonek	Nexhmije Hoxha
Następca	Ramiz Alia
	Premier Albanii
Okres	od 22 października 1944; do 19 lipca 1954
Przynależność polityczna	Albańska Partia Pracy
Poprzednik	Ibrahim Biçaku
Następca	Mehmet Shehu
	Minister spraw zagranicznych
Okres	od 22 marca 1946; do 23 lipca 1953
Przynależność polityczna	Albańska Partia Pracy
Poprzednik	Omer Nishani
Następca	Behar Shtylla
	Minister obrony narodowej
Okres	od 23 października 1944; do 24 września 1953
Przynależność polityczna	Albańska Partia Pracy
Następca	Beqir Balluku
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Enver Hoxha (pol. również Enver Hodża^[1], ur. 16 października 1908 w Gjirokastrze, zm. 11 kwietnia 1985 w Tiranie) – albański działacz komunistyczny, w latach okupacji jeden z liderów ruchu oporu, od końca II wojny światowej aż do śmierci w 1985 dyktator Albanii, przewodniczący Frontu Demokratycznego Albanii oraz pierwszy sekretarz Albańskiej Partii Pracy. Był także premierem Albanii w latach 1944–1954, ministrem spraw zagranicznych w latach 1946–1953, a od 1944 roku naczelnym dowódcą sił zbrojnych Albanii.

W okresie wojny stanął na czele ruchu oporu. Po wojnie objął w kraju rządy. W okresie jego rządów Albania stała się krajem uprzemysłowionym, nastąpił gwałtowny wzrost gospodarki i postęp w dziedzinie edukacji i zdrowia. Wyeliminował analfabetyzm i poprowadził kraj w kierunku rolniczo-samowystarczalnym^[2]. Eliminował opozycję i rozbudował sieć tajnej policji Sigurimi. W okresie rozłamu chińsko-radzieckiego poparł maoizm; z czasem spowodowało to liczne napięcia między Ludową Republiką Albanii a ZSRR, a te zaś doprowadziły ostatecznie do rozłamu radziecko-albańskiego. Po rozłamie chińsko-albańskim pod koniec lat 70. rząd Hoxhy prezentował antyrewizjonistyczny marksizm-leninizm, zwany hodżyzmem, nurt ten przyjęły liczne partie maoistowskie; do dziś działa kultywująca jego myśl Międzynarodowa Konferencja Marksistowsko-Leninowskich Partii i Organizacji (hodżystowska)^{[potrzebny przypis]}.

Ponad 40-letnie rządy Hoxhy charakteryzowały się izolacją, agresywnym ateizmem państwowym i ścisłym stosowaniem się do stalinizmu.