Anwar as-Sadat

Anwar as-Sadat
‏أنور السادات‎
Ilustracja
Anwar as-Sadat w 1953 roku
marszałek polny marszałek polny
Data i miejsce urodzenia

25 grudnia 1918
Mit Abu al-Kaum

Data i miejsce śmierci

6 października 1981
Kair

Przebieg służby
Lata służby

1938–1981

Siły zbrojne

Siły Zbrojne Egiptu

Główne wojny i bitwy

I wojna izraelsko-arabska,
rewolucja w Egipcie (1952),
wojna Jom Kipur

Późniejsza praca

polityk

Odznaczenia
Wielka Wstęga Orderu Nilu (Egipt) Prezydencki Medal Wolności (Stany Zjednoczone) Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy z Wielkim Łańcuchem (1951-2001) Łańcuch Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania)
Anwar as-Sadat
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Muhammad Anwar as-Sadat

Data i miejsce urodzenia

25 grudnia 1918
Mit Abu al-Kum

Data śmierci

6 października 1981

3. Prezydent Egiptu
Okres

od 15 października 1970
do 6 października 1981

Przynależność polityczna

Partia Narodowo-Demokratyczna

Poprzednik

Gamal Abdel Naser

Następca

Husni Mubarak

Premier Egiptu
Okres

od 15 maja 1980
do 6 października 1981

Przynależność polityczna

Partia Narodowo-Demokratyczna

Poprzednik

Mustafa Chalil

Następca

Husni Mubarak

Premier Egiptu
Okres

od 26 marca 1973
do 25 września 1974

Przynależność polityczna

Arabska Unia Socjalistyczna

Poprzednik

Aziz Sidki

Następca

Abd al-Aziz Muhammad Hidżazi

Przewodniczący Zgromadzenia Ludowego
Okres

od 26 marca 1964
do 12 listopada 1968

Przynależność polityczna

Arabska Unia Socjalistyczna

Poprzednik

on sam

Następca

Muhammad Labib Skokair

Przewodniczący Zgromadzenia Ludowego
Okres

od 21 lipca 1960
do 27 września 1961

Przynależność polityczna

Unia Narodowa

Poprzednik

Abd al-Latif al-Baghdadi

Następca

on sam

Muhammad Anwar as-Sadat (arab. أنور السادات; ur. 25 grudnia 1918 w Mit Abu al-Kaum (Mit Abu el-Kom)[1], zm. 6 października 1981 w Kairze) – egipski wojskowy i polityk, prezydent kraju w latach 1970–1981. Laureat Pokojowej Nagrody Nobla w 1978 roku (wspólnie z Menachemem Beginem).

Był członkiem organizacji Wolnych Oficerów, wziął udział w rewolucji 1952. Całkowicie lojalny wobec jej przywódcy Gamala Abdel Nasera, nie odgrywał czołowej roli w nowej, wywodzącej się z armii elicie władzy, kojarzony był z jej prawicowym skrzydłem. Dopiero w 1960 objął urząd przewodniczącego parlamentu (Zgromadzenia Narodowego), od 1968 zasiadał we władzach jedynej legalnej partii egipskiej – Arabskiej Unii Socjalistycznej, w 1969 został wiceprezydentem Egiptu. W roku następnym, po śmierci Nasera, z urzędu objął tymczasowo obowiązki głowy państwa, po czym po wygranych wyborach pozostał na urzędzie. Uważany był wówczas za prezydenta przejściowego, pozbawionego własnego zaplecza politycznego. Utrzymał się jednak przy władzy, pozbawiając wpływów lewicową frakcję na czele z Alim Sabrim. Od 1972 stopniowo wycofywał się z naserowskiej lewicowej polityki gospodarczej na rzecz programu infitah (arab. otwarcie). Liberalizacja gospodarki doprowadziła nie tylko do szybkiego wzrostu ekonomicznego kraju, ale i, wbrew jego intencjom, do powstania niespotykanych w czasach jego poprzednika nierówności społecznych.

W 1973 as-Sadat rozpoczął wojnę przeciwko Izraelowi, której celem było odzyskanie ziem utraconych w 1967 w wojnie sześciodniowej. W 1978 as-Sadat i Begin otrzymali wspólnie Pokojową Nagrodę Nobla.

Pogarszające się relacje prezydenta z organizacjami islamistycznymi (w tym największą – Stowarzyszeniem Braci Muzułmanów), które wrogo przyjęły pokojowy kurs polityki zagranicznej as-Sadata, doprowadziły do delegalizacji tychże ugrupowań i aresztowania ich liderów w 1981. 6 października tego samego roku Anwar as-Sadat został zamordowany przez fundamentalistów z organizacji Egipski Dżihad podczas parady wojskowej.