Francuski ruch oporu

Sztandar 2 kompanii 1 Batalionu Francuskich Sił Wewnętrznych (FFI) z Finistère
Maquis w Wimille, 14 września 1944
Regiony FFI w 1944. W strefie południowej wszystkie regiony oznaczono literą „R” i kolejnymi cyframi. W strefie północnej są to litery „A”, „B”, „C”, „D”, „M” i „P” a cyfra po literze oznacza podregion

Francuski Wewnętrzny Ruch Oporu (fr. La Résistance Intérieure Française, dosłownie „Francuski Opór Wewnętrzny”, RIF), Ruch Oporu (fr. La Résistance; dosłownie „Opór, Sprzeciw”[1][2]) – ruch oporu we Francji skierowany przeciwko niemiecko-włoskiemu okupantowi oraz władzom kolaboracyjnym podczas II wojny światowej.

W roku 1940 w Paryżu rozpoczęły się pierwsze manifestacje studentów i uczniów skierowane przeciwko okupacji niemieckiej, włoskiej i marionetkowemu rządowi w Vichy (do wolnej strefy Niemcy wkroczyli w listopadzie 1942). Ruch Oporu rozwinął się silniej w strefie południowej, a słabiej w strefie północnej. We Francji cały Ruch Oporu stopniowo podporządkował się emigracyjnym władzom Francji (Komitet Wolnej Francji, następnie CFLN), kierowanym przez Charles’a de Gaulle’a. Organizowano pomoc jeńcom wojennym, propagandę, sabotaż i dywersję, partyzantkę oraz akcje zbrojne przy wsparciu państw alianckich, w tym brytyjskiego SOE i amerykańskiego OSS.

Od 1942 r., wobec wzmagających się represji Niemców oraz reżimu Vichy, dzięki delegatowi de Gaulle’a Jeanowi Moulinowi rozpoczął się proces scaleniowy Oporu. W maju 1943 w skład Krajowej Rady Ruchu Oporu weszli walczący komuniści, socjaliści, chrześcijańscy-demokraci i konserwatyści. W lutym 1944, w ślad za zjednoczeniem politycznym, nastąpiło zjednoczenie militarne przez scalenie wszystkich organizacji, w tym AS, FTP i ORA, we Francuskie Siły Wewnętrzne. Największe natężenie walk nastąpiło w ostatnim roku okupacji, szczególnie po wybuchu powstania narodowego. Opór samodzielnie oswobodził szereg departamentów francuskich opuszczanych przez wycofujący się Wehrmacht, pozostałą część kraju natomiast wspólnie z Aliantami. Po wyzwoleniu Francji część bojowników FFI wstąpiła do oddziałów regularnych armii francuskiej.

  1. résistance. Francusko » polski | PONS [online], pl.pons.com [dostęp 2019-01-15] (pol.).
  2. Résistance – Tłumaczenie na polski – francuskich przykładów | Reverso Context [online], context.reverso.net [dostęp 2019-01-15] (pol.).